پاسخ به پرسشهای بزرگ، استفن هاوکینگ

برگردان به پارسی – آرش بیخدا

هیچ چیز بزرگتر یا قدیمیتر از کائنات (Universe) وجود ندارد. پرسشهایی که مایلم در مورد آنها صحبت کنم اینها هستند:

• ما از کجا آمده ایم؟
• کائنات چگونه بوجود آمد؟
• آیا ما در کائنات تنها هستیم؟
• آیا حیات در جاهای دیگر کائنات هم وجود دارد؟
• آینده نسل بشر چیست؟

تا دهه 1920 همه فکر میکردند که کائنات ثابت است و در طول زمان تغییری نمیکند. سپس کشف شد که کائنات در حال گسترش یافتن است. کهکشانهای دور در حال فاصله گرفتن از ما هستند، و این بدان معنی است که در گذشته به یکدیگر نزدیکتر بودند. اگر ما به گذشته برگردیم، در می یابیم که در حدود 15 میلیارد سال پیش همه کائنات روی یکدیگر هموار بوده است. و این همان مهابنگ و آغاز کائنات است.

اما آیا چیزی قبل از بیگ بنگ وجود داشته است؟ اگر وجود نداشته پس چه چیزی کائنات را بوجود آورده؟ چرا کائنات اینگونه توسط بیگ بنگ بوجود آمد؟ ما فکر میکردیم که تئوری کائنات قابل تقسیم شدن به دو بخش است. نخست قوانینی همچون معادلات مکس ول و نسبیت عام که تکامل کائنات را با توجه به موقعیت کائنات در تمام فضا در یک زمان نشان میدادند.  و دوم اینکه هیچ پرسشی در مورد حالت ابتدائی کائنات وجود نداشت.

ما پیشرفتهای خوبی در مورد بخش نخست داشته ایم و اکنون قوانین تکامل (کائنات) را در مورد همه شرایط به استثنای شرایط خاص (extreme) میدانیم. اما تا همین چند وقت پیش چیزهای بسیار کمی در مورد شرایط ابتدای کائنات میدانستیم. هرچند این تقسیم بندی، یعنی قوانین تکامل و شرایط ابتدائی مبتنی بر این باور است که فضا و زمان جدا و مستقل از یکدیگرند. در شرایط خاص، نسبیت عام و تئوری کوانتومی به زمان این اجازه را میدهند که همچون بُعد دیگری از فضا رفتار کند. این تمایز بین زمان و فضا را از بین میبرد، و باعث میشود که قوانین تکامل کائنات بتوانند شرایط ابتدائی آنرا نیز تشریح کنند. کائنات میتواند ناگهان خود را از هیچ بوجود بیاورد. (1)

ما همچنین میتوانیم این احتمال را محاسبه کنیم که کائنات در مراحل مختلفی بوجود آمده است. این پیش بینی ها کاملاً در توافق با مشاهدات ماهواره WMAP از تابش زمینه کیهانی که یک نقشه از شرایط ابتدائی کائنات است میباشند. ما فکر میکنیم که مسئله اسرار آمیز خلقت را حل کرده ایم. شاید باید آنرا به ثبت  برسانیم و از بقیه بخاطر هستیشان پول بگیریم (شوخی).

من اکنون به پرسش دوم میپردازم: آیا ما تنهاییم، یا در کائنات حیات در جایی دیگر و از نوعی دیگر نیز وجود دارد؟ ما معتقدیم که حیات ناگهان بر روی زمین شکل گرفت، بنابر این ممکن است که در سیاره های دیگری که شرایط مناسب برای شکل گیری حیات دارند نیز شکل بگیرد، و سیاره های بسیار زیادی در کهکشان وجود دارند.

اما ما نمیدانیم حیات ابتدا چگونه شکل گرفت. ما دو مورد شواهد در مورد ابتدای حایت داریم. نخستین یک فسیل از سرخسی است که 3.5 میلیارد سال پیش بوجود آمده است. زمین 4.6 میلیارد سال پیش شکل گرفته است و احتمالاً در نیم میلیارد سال اول بسیار داغ بود. بنابر این حیات در آن نیم میلیارد سالی بوجود آمد که ممکن بود بوجود بیاید، که این در مقایسه با 10 میلیارد سالی که تشکیل سیاراتی مثل زمین ممکن بود بسیار کوتاه است. این همچنین نشان میدهد که احتمال شکل گیری حیات بسیار بالاست. اگر این احتمال پایین بود انتظار آن میرفت که شکل گیری حیات بخش بیشتر از آن 10 میلیارد سال را شامل شود (دیر تر انجام گیرد).

از سوی دیگر به نظر نمیرسد که موجودات فضایی پیش ما بیایند. من گزارش هایی که از اشیاء ناشناس پرنده (UFO) را نمیپذیرم. چرا این اشیاء باید فقط به آدمهای عجیب غریب و نوابیغ ظهور کنند؟ اگر (اینطور که آنها میگویند) حکومت ها سعی میکنند این گزارش ها را پنهان کنند و آنها را برای دانش و تحقیقات علمی پنهان خود استفاده کنند، به نظر میرسد که بطور خاصی در انجام این سیاست بد عمل کرده اند. همچنین علی رغم جستجوهای گسترده پروژه SETI، ما هنوز هیچ چیز از برنامه های تلویزیونی آدم فضایی ها دریافت نکرده ایم (شوخی). این نشان میدهد که احتمالاً هیچ تمدنی در این دوره از تکامل ما در شعاع چند صد سال نوری ما وجود ندارد. بیمه کردن آدمها برای حمله آدم فضایی ها یک سرمایه گذاری خوب به نظر میرسد (شوخی).

و اما آخرین پرسش بزرگ، آینده نسل بشر. اگر ما تنها موجودات هوشمند کهکشان (راه شیری) هستیم باید اطمینان حاصل کنیم که بقاء و تداوم خواهیم داشت. اما ما در حال وارد شدن به دوره ای از تاریخمان هستیم که بطور فزاینده ای خطرناک است. جمعیت ما و استفاده ما از منابع محدود سیاره زمین، در کنار توانایی فنی ما برای تغییر محیط زیست به سمت بهتر شدن یا بد تر شدن در حال رشد نمایی است. اما کد ژنتیکی ما همچنان کدهای خود خواهانه ای  که ما را به تلاش سر سرختانه برای بقاء وا میدارند و از گذشته باقی مانده است حمل میکند. جلوگیری از فجایع در صد سال آینده بسیار دشوار خواهد بود چه برسد به هزار سال آینده.

تنها راه نجات ما در دراز مدت گسترش بر روی زمین نیست، بلکه پخش شدن در فضاست. پاسخهایی که برای این پرسشهای بزرگ داده شده است نشان میدهد که ما در 100 سال گذشته پیشرفت بسیار خوبی داشته ایم. اما اگر میخواهیم در 100 سال آینده نیز تداوم داشته باشیم، آینده ما در فضاست. و به همین دلیل است که من طرفدار فرستادن آدمها به فضا هستم (در مقابل فرستادن اشیاء بدون سرنشین مثل ماهواره ها به فضا).

من در تمام دوره زندگی ام تلاش کرده ام که کائنات را بفهمم و پاسخهایی برای این پرسشها پیدا کنم. من خیلی خوش شانس هستم که معلولیتم نقصی چندان جدی ای نبوده است. حتی احتمالاً به من این فرصت را داده که زمان بیشتری را برای کسب دانش نسبت به دیگران صرف کنم. هدف نهایی یک تئوری کامل برای کائنات است و ما پیشرفتهای خوبی داشته ایم. از اینکه گوش کردید سپاسگزارم.

کریس اندرسن (مجری): اگر از شما خواسته شود که حدسی در این مورد بزنید که آیا ما به احتمال زیاد در کهکشان راه شیری تنها هستیم، یعنی تمدنی در سطح هوشمندی ما یا بالاتر وجود دارد یا ندارد چه میگفتید؟ – پرسش به این پاسخ 7 دقیقه طول کشید و به من (کریس اندرسن) نشان داد که (استفن هاوکینگ) چه سخاوتی را در این سخنرانی برای TED به خرج داده است.

استفن هاوکینگ: من فکر میکنم بسیار محتمل است که ما تنها تمدن در شعاع چند صد سال نوری باشیم. در غیر اینصورت ما امواج رادیویی (که در حال گوش کردن به آنها هستیم) را دریافت میکردیم. بدیل این دیدگاه آن است که تمدنها زیاد دوام نداشته اند (یعنی وجود داشته اند اما قبل از اینکه امواج آنها به ما برسد از بین رفته اند) و خود را نابود کرده اند.

کریس اندرسن: پروفسور هاوکینگ خیلی از پاسخ شما سپاسگزارم. ما آنرا بعنوان یک هشدار خیر خواهانه در ادامه این کنفرانس در این هفته در نظر میگیریم. پروفسور از تلاش فوق العاده شما برای به اشتراک گذاشتن پرسشهایتان با ما سپاسگزاری میکنم. خیلی ممنون. (تشویق حضار).

منبع نوشتاری + 

توضیحات:

1- نگاه کنید به آغاز بی علت جهان